Zonnige omstandigheden, een aardige grasmat, een ruime selectie en veel zin in een nieuw seizoen. Aan de omstandigheden lag het zondag zeker niet. 22 september 2024 betekende in ieder geval het debuut van onze hoofdmacht op het hoogste niveau ooit. Tegenstander VVS'46 slaagde er in om een masterclass 'hoe werkt het in de 3e klasse' te verzorgen. Ontnuchterend, maar ook buitengewoon leerzaam. Want op dit niveau wordt duidelijk iets anders gevraagd. Voor coach Michel, assistent Ed en de selectie moet het echter ook een kadootje zijn om de film terugspoelend zo'n helder beeld te krijgen van wat er nodig is en anders moet.
Niet slecht spelen, wel regelmatig keihard afgestraft worden. Dit was feitelijk het verhaal van de wedstrijd, waaraan Dirkshorn zo enthousiast was begonnen. Veel balbezit de eerste minuten, maar dit vonden de Spanbroekers prima. Na ruim 3 minuten betekende de eerste en tegelijk mooie tegenaanval met prachtige afronding van VVS zijde een 0-1 achterstand. Een ongelukkige start? Nou, dat kun je moeilijk volhouden als je met een paar keer knipperen met je ogen na 25 minuten en slechts 4 serieuze tegenaanvallen 0-3 achter staat (Dirkshorn zette hier 1 afstandsschot tegenover).
Dan zie je de ervaring en kwaliteit aan de andere kant om te snappen wanneer je toe moet slaan, hoe je vanuit een gesloten organisatie de tegenstander de bal kunt gunnen om zelf slechts te wachten tot er onvermijdelijk fouten worden gemaakt. En hoe dit alles met veel overtuiging en precisie uitgevoerd tot veel succes kan leiden.
Na een goede redding van Rick en een schot over het doel van Nick Verblauw werd de rust bereikt met blessures van Nick Smit en Lars (even later zou ook Vincent uitvallen). Wissels Kamiel en Tyrone brachten in ieder geval wat nieuw aanvallend elan. Omdat VVS het met de comfortabele voorsprong tegelijkertijd wel even prima vond leek het begin tweede helft iets beter te gaan. Vervolgens was er echter wederom slordig Dirkshorns balverlies dat net niet werd afgestraft, een megakans voor VVS die niet werd benut en 2 gevaarlijke situaties voor het Dirkshorn doel die op het laatste moment konden worden verijdeld.
Een schot van Mike van der Hoek werd gevolgd door weer slordig balverlies met directe afstraffing en de 0-4. De Spanbroeker grensrechter wilde vervolgens zijn moment claimen door een paar keer onterecht buitenspel aan te geven. Vervolgens een mooie Dirkshornse aanval, waarbij Mike van der Hoek een krullende bal op Kamiel zijn hoofd liet landen met de 1-4 als resultaat. Dirkshorn zakte weer wat weg en VVS bleek niet te beroerd om de 1-5 klinisch binnen te schieten en enkele minuten later mager ingrijpen in de defensie af te straffen voor de 1-6. Een schot van Kamiel vormde het laatste wapenfeit van de wedstrijd.
Uiteindelijk laat het zich het meest eenvoudig als volgt omschrijven: je wordt niet weggespeeld, maar je doet tegelijk niet echt mee. Een gesloten organisatie, veel concentratie en inzet, zuiverheid, soliditeit, geen slordigheden en frivoliteiten lijken codewoorden voor de 3e klasse. Naar deze code zullen de withemden samen op zoek moeten gaan.
Een uitdaging? Yes, sir! Onmogelijk? Absolutely not!